Kaktus ten pochodzi z Ameryki Środkowej. Jego nazwa „cereus” (po łacinie znaczy to „świecznik”) pochodzi prawdopodobnie od tego, że suche łodygi tej rośliny nasycone tłuszczem używane były w jej ojczyźnie jako pochodnie. Możliwe, że nazwano ją tak i dlatego, że pędy niektórych gatunków rozgałęzione są na kształt wieloramiennego świecznika. Istnieje wiele gatunków cereusów bardzo różniących się między sobą. Najbardziej znanym i łubianym jest cereus zwany Królową Nocy (Cereus grandiflorus); zakwita on późnym wieczorem otwierając duży, biały kwiat o zapachu przypominającym wanilię. Niestety, przekwita on tej samej nocy. Łodygi Królowej Nocy różnią się od wielu innych walcowatych i sztywnych łodyg cereusów, gdyż są dość cienkie i giętkie, zwykle o 5—8 wystających żebrach pokrytych krótkimi kolcami. Na pędach tych często wyrastają długie korzenie powietrzne. Podobnym gatunkiem jest Księżniczka Nocy (Cereus nycticalus) jego kwiaty jednak nie pachną, a pędy są mniej żebrowane. Jeszcze cieńsze, dłuższe i bardziej zwisające łodygi ma kaktus wężowy (Cereus flagelliformis), który zakwita w kwietniu. Kwiaty jego są niewielkie, mają amarantową barwę i trwają dłużej niż kwiaty Królowej Nocy, bo około 3-—4 dni. Czasem wydaje on niewielkie owoce.