Mają one postać nieruchomych, białawych, żółtawych lub jasnobrunatnych tarczek, przytwierdzonych do liści lub łodyg roślin. Tarczki te są niewielkie, średnicy 2—3 mm, .prawie okrągłe i silnie spłaszczone lub też w kształcie przecinka i wtedy nieco wypukłe. Pod tarczkami znajdują się samice i jaja szkodnika. Owady te występują zwykle na roślinach o twardych liściach, jak bluszcz, fikus, oleander, palmy. róża. a szczególnie woskownica. Wysysają one długą ssawką soki z gałęzi i liści, które często odbarwiają się, usychają i opadają. Samice składają jaja pod tarczką i giną. Z jaj wylęgają się bardzo drobne larwy; są one początkowo bardzo ruchliwe, później przytwierdzają się do rośliny, stopniowo okrywa je coraz większa tarczka i cały proces rozwoju powtarza się od nowa. Domowym sposobem usuwa się tarczniki za pomocą twardej szczoteczki lub zaostrzonego patyczka. Robimy to nad rozłożonym pod rośliną papierem. Spod niektórych tarczek wysypuje się drobny, biały proszek — są to jajeczka tarczników; musimy bardzo uważać, aby nie pozostały na roślinie. Po oczyszczeniu rośliny miejsca opanowane przez szkodnika można przemyć spirytusem denaturowanym. Zabieg taki należy stosować co dwa tygodnie. Zaniedbanie tępienia szkodników może doprowadzić do stopniowego usychania całej rośliny. Należy jednak podkreślić, że najskuteczniejszym sposobem zwalczania tarczników jest opryskiwanie roślin wkrótce po wylęgu larw Sadofosem. Miseczniki. Są to owady nieco podobne do poprzednich, lecz tarczka ich jest znacznie większa, długości 5—7 mm, przeważnie owalna i silnie wypukła, prawie półkolista. Opanowane przez nie rośliny, najczęściej kamelia, mirt, paprocie, róża i szparag ozdobny, są bardzo osłabione, liście ich żółkną, zasychają i opadają; przy silnym opanowaniu nierzadko zasychają całe pędy. Miseczniki zwalcza się tak samo jak tarczniki; ze względu na większe rozmiary, mechaniczne usuwanie ich z rośliny jest znacznie łatwiejsze.