Roślina ta podobna jest trochę do agawy, lecz różni się od niej znacznie mniejszym wzrostem i mniejszymi oraz węższymi liśćmi. Niektóre z aloesów tylko w młodości tworzą rozetę liściową, później zaś rozrastają się krzewiasto. Tak wygląda np. najbardziej u nas rozpowszechniony aloes drzewiasty (Aloe arborescens). Liście tego gatunku mają cenne właściwości lecznicze, zawierają bowiem substancje, które przyspieszają gojenie się wszelkich ran i niszczą bakterie. Ponadto sok aloesu stosowany do wewnątrz usprawnia przemianę materii. Starsze okazy tej rośliny tracą dolne liście i stają się przez to mniej ozdobne. Aloes najłatwiej jest rozmnażać przez sadzonkowanie bocznych pędów. Aloes drzewiasty pochodzi z Ameryki Południowej, podobnie jak drugi znany u nas gatunek aloes pstry (Aloe variegata), który chętnie widzimy w mieszkaniach ze względu na efektowne zabarwienie liści z szerokimi, białawoszarymi i ciemnozielonymi pręgami. Liście nie odchylają się na boki, jak u aloesu drzewiastego, lecz wznoszą do góry. Aloesom lepiej dać dobrą ziemię, gdyż rosną wtedy znacznie bujniej, nie jest to jednak konieczne. W czasie wzrostu podlewanie powinno być raczej obfite, a nawet 2 razy w ciągu lata można zasilić rośliny płynnymi nawozami. Aloes pstry rozmnażamy przez odcinanie odrostów, które gatunek ten wydaje z korzeni podziemnych (obok dużej rośliny pojawiają się małe roślinki).