Echinokaktusy przypominają swym wyglądem jeże, gdyż są przeważnie kuliste i pokryte pęczkami kolców. Kolce te, zależnie od gatunku, bywają białe, żółte, czerwone lub nawet czarne, a poza tym różnią się bardzo wymiarami i sposobem rozmieszczenia. U jednych gatunków są rzadko rozrzucone i płasko przylegające, u innych, długie, silne i sztywne; u jeszcze innych natomiast krótkie i delikatne, tworzące na powierzchni pędu gęsty kutner. Istnieje nawet odmiana zupełnie pozbawiona kolców, o kulistym, szarozielonym pędzie zawierającym trujący składnik, który po dostaniu się do organizmu ludzkiego wywołuje barwne wizje; dlatego też roślina ta spożywana była przez niektóre plemiona Indian w czasie uroczystości. Niektóre gatunki zakwitają w mieszkaniu. Szczególnie ładne kwiaty ma Echinocactus microspermus; ukazują się one po kilka na szczytach pędów; zewnętrzne ich płatki są jaskrawo- czerwone, wewnętrzne złotożółte. Gatunek ten odznacza się też bardzo oryginalnymi kolcami: kępki dłuższych kolców czerwonobrązowej barwy otoczone są krótszymi, białymi. Do uprawy w mieszkaniach nadaje się też Echinocactus ottonis o kształcie kulistym, nieco spłaszczonym i dziesięciu płytko karbowanych żebrach. Rośnie powoli, ale bardzo ładnie kwitnie; kwiaty ukazują się w ciągu całego lata, są ciemnożółte, nieco błyszczące i trwają parę dni.