Kaktus ten różni się znacznie od poprzednio opisanych, pędy jego są bowiem złożone z dużych jajowatych lub prawie okrągłych, spłaszczonych członów jak gdyby ustawionych na kant jeden na drugim. Na członach tych występują kępki kolców różnej długości lub włosków. Ojczyzną opuncji są chłodniejsze okolice Ameryki Północnej i Południowej. Gatunek ten. porastający duże przestrzenie pustyń, na których żadne inne rośliny nie chcą rosnąć, nasunął człowiekowi myśl wykorzystania go jako wartościowej paszy dla bydła. Przeszkodę stanowiły tylko kolce obficie pokrywające całą roślinę. Problem ten rozwiązał amerykański hodowca, L. Burbank, który w wyniku żmudnych, szesnastoletnich doświadczeń prowadzonych na około sześciuset gatunkach kaktusów, wyhodował odmianę zupełnie pozbawioną kolców kolczastej opuncji uprawianej w mieszkaniach należy jeszcze powiedzieć, że ma ładne okazałe kwiaty, zazwyczaj żółte, rzadziej czerwone, i najlepiej spośród opisanych kaktusów znosi chłody. Niektóre gatunki (np. Opuntia vulgaris, Opuntia imbricata
inne) mogą być uprawiane w gruncie i zimować w ogrodzie. Trzeba jednak przykryć je liśćmi, aby nie były narażone na wahania temperatury. Należy podkreślić, że gatunki opuncji dobrze rozmnażają się z nasion. Ładnym gatunkiem jest Opuntia leucotricha o wydłużonych członach pokrytych białymi kolcami. W mieszkaniach rośnie dobrze i często rozrasta się bardzo szeroko. W dobrych warunkach czasem kwitnie wydając dość duże, żółte kwiaty, a nawet zawiązuje owoce.
Najbardziej łubianym i łatwym do uprawy gatunkiem jest Opuntia microdasys. Jest ona najmniejsza ze wszystkich opuncji. Człony jej są szeroko jajowate lub prawie okrągłe,  bez kolców, pokryte tylko małymi okrągłymi pęczkami żółtych lub białych, króciutkich, miękkich włosków. Taki „kaktus w kropki” wygląda bardzo dekoracyjnie.