Oleander znany był w uprawie doniczkowej od bardzo dawna. Obecnie jest nieco mniej popularny, ale dawniej znajdował się w każdym niemal mieszkaniu. Zajmuje on sporo miejsca, gdyż wyrasta w krzew lub nawet w drzewko (do 2—4 m). Liście ma grube, skórzaste. lancetowate, osadzone wzdłuż łodyg w tzw. okółkach po 3. Kwiaty oleandra należą do bardzo ozdobnych są dość duże, różowe, czerwone lub białe, zebrane w kwiatostany na końcach łodyg. Istnieje też odmiana o kwiatach pełnych. Oleander najczęściej u nas uprawiany pochodzi z południowej Europy; spotyka się go na całym obszarze śródziemnomorskim we Włoszech. Algierze i Hiszpanii. Obok dużych walorów zdobniczych ma wadę; jego sok jest trujący. Należy więc zaraz po pracy przy nim umyć ręce. Jeżeli w domu są małe dzieci, lepiej zrezygnować z tej rośliny, gdyż mogłyby brać do ust jej liście i gałęzie.
Gdy chcemy otrzymać silnie rozgałęzione egzemplarze, kilkakrotnie w ciągu lata usuwamy końce pędów. W lecie oleander powinien mieć dużo słońca i wody. Należy go obficie podlewać, chociażby co dzień, można nawet doniczkę wstawić w niskie naczynie z wodą. Najlepiej trzymać go w tej porze roku na balkonie lub w ogródku w miejscu osłoniętym od wiatru. Starsze oleandry przesadzamy co 3—4 lata, najlepiej w czerwcu. Podczas przesadzania dobrze jest usunąć sploty dolnych korzeni.
Oleander najlepiej jest rozmnażać przez sadzonkowanie na wiosnę lub wczesnym latem. Sadzonki powinny mieć 10—15 cm długości. Dolnym końcem zanurzamy je w naczyniu z wodą; po 2—3 tygodniach wypuszczą korzenie. Wówczas sadzimy je do doniczek dając ziemię inspektowo-darniową. Starsze krzewy przesadzamy co roku w maju—czerwcu. Jeżeli przy przesadzaniu zauważymy na powierzchni ziemi splot korzeni, należy je przyciąć.