Aby zwiększyć dostęp powietrza, można ponadto zanurzyć w roztworze szklaną rurkę przeprowadzoną przez dodatkowy otwór w korku. Roślina powinna być tak osadzona w korku, aby szyjka korzeniowa. tzn. miejsce, z którego wyrasta korzeń główny, nigdy nie była zanurzona w wodzie. Dostęp powietrza do szyjki korzeniowej jest jednym z najważniejszych warunków powodzenia uprawy hydroponicznej. Roślina dość szybko zużywa roztwór pokarmowy, który ponadto paruje, toteż w miarę ubywania go należy dolewać wody destylowanej lub w ostateczności zwykłej. Po 2—3 miesiącach roztwór należy zastąpić nowym. Innym rodzajem uprawy hydroponicznej jest tzw. kultura wodno-żwirowa lub wodno-piaskowa. W tym wypadku rośliny sadzi się w naczyniu napełnionym grubym, dobrze wymytym piaskiem kwarcowym lub drobnym żwirem (zamiast żwiru można użyć drobnego tłucznia z glinianych doniczek), zalanym roztworem pokarmowym. Roztwór uzupełnia się w miarę potrzeby wodą podobnie jak przy poprzednio opisanej metodzie – po upływie zaś sześciu miesięcy należy rośliny wyjąć, piasek przemyć i zbiornik napełnić nowym roztworem. W ten sposób można uprawiać oprócz poprzednio wymienionych roślin nawet niektóre kaktusy i inne sukulenty.