Łosie rogi, platycerium — Platycerium alcicorne. Jest to jedna z najdziwniejszych paproci, jakie można spotkać w przyrodzie i kto ją zdoła wprowadzić do domowej kolekcji, na prawdę będzie miał się czym pochwalić. Dotychczas platycerium uprawiano wyłącznie w szklarniach ogrodów botanicznych i zakładów naukowych, od paru lat natomiast zaczęto ją produkować na skalę handlową w niektórych krajach Europy Zachodniej i sprzedawać jako roślinę doniczkową do ozdoby mieszkań. Zasługuje na zainteresowanie producentów oraz amatorów i niedługo może stać się tak popularną ozdobą, jak np. scindapsus, który się rozpowszechnil u nas zaledwie w ciągu kilkunastu lat. Platycerium nie przypomina zupełnie naszych rodzimych paproci. Zresztą nic w tym dziwnego, gdyż pochodzi z dżungli Afryki, Indii oraz Australii. Rośnie tam na pniach drzew. Wydaje ona dwa typy liści płonne i zarodnikonośne. Różnią się one od siebie kształtem i barwą. Liście płonne raczej nie mają znaczenia zdobniczego; są zwykle nerkowate, jasnozielone, a potem brudnozielone, nieregularnie postrzępione na brzegach. Natomiast liście, na których tworzą się zarodniki, są właściwym walorem dekoracyjnym tej paproci. Istotnie przypominają rogi jakiegoś bajecznego tosia, a ilość ich rozgałęzień (klap i zatok) zwiększa się z wiekiem rośliny. Barwa liści jest żywozielona, zgaszona nieco przez białawy kutner pokrywający je z obu „Stron. U roślin 4—5-letnich na spodniej stronie tych liści tworzą się, podobnie .jak u znanych nam paproci, brązowe skupienia zarodników. Zasadniczym sposobem rozmnażania łosich rogów jest właśnie wysiew zarodników w zbliżony sposób, jaki opisano na stronie 128 („Rozmnażanie paproci”), jednak sposób ten w warunkach domowych jest zbyt kłopotliwy i zawodny.